وقتی که اولین بار شروع به این کار کردم، تصورم این بود که با خواندن کتاب تحلیل تکنیکال جان مورفی به موفقیت بزرگی در معامله‌گری میرسم و افراد بسیاری منتظر ملاقات با من خواهند بود.بعد از شش ماه از آغاز کار، کاملاً شوکه شده بودم، زیرا نتایجی که انتظار داشتم در لایو بازار قابل پیاده سازی نبود. عقل سالم می‌گفت تا زمانیکه در حساب دمو به یک برآیند سودده نرسیدی نباید با پول خودم در حساب واقعی آزمون و خطا کنم. شش ماه تمام، من کلیه تحلیل تکنیکال کلاسیک و تمام اندیکاتورها و اسیلاتورها را با جدیت تمام تست کردم.اما دریغ از یک سنت که سود کنم و قرار نباشه در معاملات بعدی از دست بدهم.

بنابراین تصمیم گرفتم در کورس‌های آموزشی زبان اصلی اساتید بزرگ پرایس اکشن شرکت کنم و تمام منابع رایگان و پولی را با تمام وجود دنبال میکردم. تازه بعد از گذشت یکسال کم‌کم داشتم زبان این بازار رو میفهمیدم اما یک مشکل بزرگی وجود داشت.جیبم کاملاً خالی بود و نمی‌دانستم که چطور می‌توانم حتی برای یک ماه دیگر دوام بیاورم. من تا اون روز موفقیت‌های بزرگی رو بدست آورده بودم ولی هنوز یه جای کار می‌لنگید. انگار همه روش‌ها را بلدم، همه رفتار قیمت را میفهمم ولی یه خلاء در سبک و سیستم کاریم وجود داشت اون هم این بود که در لحظه بازار نمی‌توانستم یک پاسخ قاطع و محکمی را به این رفتار قیمت بدهم.

یک جمله از یکی از اساتید همیشه توی گوش من پژواک میکرد : ( موفقیت چیزی نیست که دنبال شما راه بیافته، شما باید برید و اون رو بگیریدش . . . ) من تا اون روز پول، انرژی و زمان زیادی رو صرف بهبود معاملاتم کرده بودم ولی هنوز کارایی و بازدهی لازم را نداشت و در نهایت یک شب به خودم یک اولتیماتوم 24 ساعته دادم و اون شب از فرط خستگی پشت سیستم خوابم برد . . .